Sassefrats
Over mij
Dit is een alinea. Door uw tekst in te delen in alinea's, wordt informatie makkelijker opgenomen. Dit is een goede plaats om een korte biografie te schrijven, waarin alles staat dat u wilt dat lezers over u onthouden.
Mijn diensten
Taarten, cupcakes, high teas etc.
Gallerij
Blog
Het is zover…ons droomhuis is er. Maar de weg er naartoe is vol met hobbels en kuilen. De aankoop voor de nieuwe woning is een feit, maar ja, nu nog ons eigen huis verkopen. Dit is niet zomaar wat hoor. Wat verzameld een mens een spullen in tien jaar. Bij de vorige verhuizing van een erg ruime vrijstaande woning naar een ‘normaal’ huis hebben we ongeveer 30 kuub naar het stort gebracht, naar de kringloop en de rest verkocht via marktplaats. Nu tien jaar later zij er weer ritjes naar het stort, de kringloop en er staat regelmatig iemand op de stoep om de aangeboden spullen via marktplaats te keuren…… en vervolgens niet mee te nemen, zucht, moeten we weer naar de kringloop. Maar de eerste hobbel is genomen. Het huis is om door een ringetje te halen en als we met elkaar praten is er een echo, zo leeg is de woonkamer. Maar ja, alles voor het mooie plaatje en de verkoop. Alle kamers hebben nu een functie, dat is volgens de verkoopstyliste een must. Nu kan de potentiële koper zien waar de kamer voor gebruikt kan worden en of voldoende ruimte is voor een bed. De styling is in zachte tinten en de bedden worden opgemaakt alsof het een hotel betreft, want ja, wie wil er in werkelijkheid zoveel kussens op zijn/haar bed hebben. Zo onhandig. Maar, ik moet toegeven, het ziet er mooi uit. Witte spreien en pastelkleurige kussens. Een ruime werkkamer die uiteraard ook prima voldoet als slaapkamer en voldoende bergruimte. En dan maar hopen dat ze bij een bezichtiging de deurtjes hiervan niet openen want dan rolt alles naar buiten. Zou een stunt zijn. Heb je alle spullen die niet voor andermans ogen geschikt zijn verstopt, rolt het alsnog voor de voeten van de makelaar. Hoe gaat hij zich daaruit redden. Jammer dat ik niet om een hoekje sta om te luisteren. Ik heb tegen mijn partner gezegd dat alles nu heel erg schoon is en dat we de hele week uit eten moeten om de keuken niet vies te maken, maar helaas daar trapt hij niet in. Dus elke keer na het koken maar weer een lap eroverheen. Verder niks laten slingeren want er kan zo maar iemand langskomen voor een bezichtiging en je wilt niet als een slechte huisvrouw te boek staan, toch?!
De spanning loopt op. We worden wat snauwerig naar elkaar, mijn partner en ik. Ruim je rommel nou op, maak na gebruik alles schoon en het moet ook steeds lekker ruiken in huis. Geur is zo belangrijk. Ik heb ooit een erg leuk huis in Harlingen niet gekocht omdat de eigenaren, voorafgaande aan de bezichtiging, een gerecht met kool hadden gemaakt. En het stonk daar zo verschrikkelijk dat ik na 10 minuten het huis heb verlaten en je snapt het…. het is niks geworden met dat huis. We zijn moe, korte nachten, slecht slapen, piekeren…gaan we ons huis snel verkopen…. krijgen we er wel genoeg voor om het nieuwe huis te kunnen betalen……. hebben we in het nieuwe huis wel genoeg ruimte voor de spullen…. of moet er nog meer weg. Help. Ja, zo kun je elkaar goed gek maken. En helpt het…. NEE!!!! Dus stoppen hiermee. Gewoon doorgaan en afleiding zoeken. Gezellig met familie en vrienden avondjes organiseren, kletsen, spelletjes doen en een wijntje tegen dat af en toe gekke gevoel in de maag. Op medische indicatie aan de drank. Wie wil dat nou niet. Legaal rode en witte wijn, bier en andere alcoholische versnaperingen, met wat erbij. Dus de weegschaal kan ook ingepakt want de kilo’s vliegen er aan. Maar goed, straks barst ik uit mijn kleren, kunnen die voor de verhuizing ook nog naar de kringloop en schaf ik in het nieuwe huis een compleet andere, lees ruimere, garderobe aan. Scheelt weer heel veel verhuisdozen. Maar over tot de orde van de dag, er zijn ook nog andere dingen in het leven dan de verkoop van je woning. Oh ja?? JA!! Mijn moeder is vandaag jarig en is 91 geworden. Ze zit in een aanleunwoning bij een verzorgingstehuis. En ik weet niet of je de serie over het Geheime leven van Hendrik Groen volgt? En ja, dat klopt best wel. Soms ook nog wel wat erger. Ze worden allemaal wat doof. Daarom praten ze hard en zeggen dingen over elkaar die niet altijd even vriendelijke zijn. Gelukkig is het onderwerp van gesprek ook wat dovig en verstaat de helft – gelukkig - niet. Voor degenen die niets aan hun oren mankeren is dit natuurlijk erg grappig. Het is natuurlijk ook hilarisch om met je oude moeder naar de KNO arts te gaan, naar de wachtkamer te rijden en haar op luide toon te horen zeggen dat er wel erg veel oude mensen zitten terwijl zij de gemiddelde leeftijd behoorlijk omhoog haalt en dat terwijl de helft van de aanwezigen onder de tien is. Ook valt het me op dat het eten heel belangrijk is in het leven van ouden mensen. Want o wee, als je vlak voor etenstijd komt, lees elf uur, dan word je vriendelijke doch dringend verzocht om na een half uur te vertrekken want er moet gegeten worden. Alsof er twaalf uur geen eten meer is. Er is genoeg voor iedereen. Maar ja, wie weet wat ik doe als ik boven de tachtig ben. Maar goed, het is lunchtijd. Ga nog even langs de bakker om wat lekkers.
Recente posts
Het is zover…ons droomhuis is er. Maar de weg er naartoe is vol met hobbels en kuilen. De aankoop voor de nieuwe woning is een feit, maar ja, nu nog ons eigen huis verkopen. Dit is niet zomaar wat hoor. Wat verzameld een mens een spullen in tien jaar. Bij de vorige verhuizing van een erg ruime vrijstaande woning naar een ‘normaal’ huis hebben we ongeveer 30 kuub naar het stort gebracht, naar de kringloop en de rest verkocht via marktplaats. Nu tien jaar later zij er weer ritjes naar het stort, de kringloop en er staat regelmatig iemand op de stoep om de aangeboden spullen via marktplaats te keuren…… en vervolgens niet mee te nemen, zucht, moeten we weer naar de kringloop. Maar de eerste hobbel is genomen. Het huis is om door een ringetje te halen en als we met elkaar praten is er een echo, zo leeg is de woonkamer. Maar ja, alles voor het mooie plaatje en de verkoop. Alle kamers hebben nu een functie, dat is volgens de verkoopstyliste een must. Nu kan de potentiële koper zien waar de kamer voor gebruikt kan worden en of voldoende ruimte is voor een bed. De styling is in zachte tinten en de bedden worden opgemaakt alsof het een hotel betreft, want ja, wie wil er in werkelijkheid zoveel kussens op zijn/haar bed hebben. Zo onhandig. Maar, ik moet toegeven, het ziet er mooi uit. Witte spreien en pastelkleurige kussens. Een ruime werkkamer die uiteraard ook prima voldoet als slaapkamer en voldoende bergruimte. En dan maar hopen dat ze bij een bezichtiging de deurtjes hiervan niet openen want dan rolt alles naar buiten. Zou een stunt zijn. Heb je alle spullen die niet voor andermans ogen geschikt zijn verstopt, rolt het alsnog voor de voeten van de makelaar. Hoe gaat hij zich daaruit redden. Jammer dat ik niet om een hoekje sta om te luisteren. Ik heb tegen mijn partner gezegd dat alles nu heel erg schoon is en dat we de hele week uit eten moeten om de keuken niet vies te maken, maar helaas daar trapt hij niet in. Dus elke keer na het koken maar weer een lap eroverheen. Verder niks laten slingeren want er kan zo maar iemand langskomen voor een bezichtiging en je wilt niet als een slechte huisvrouw te boek staan, toch?!
De spanning loopt op. We worden wat snauwerig naar elkaar, mijn partner en ik. Ruim je rommel nou op, maak na gebruik alles schoon en het moet ook steeds lekker ruiken in huis. Geur is zo belangrijk. Ik heb ooit een erg leuk huis in Harlingen niet gekocht omdat de eigenaren, voorafgaande aan de bezichtiging, een gerecht met kool hadden gemaakt. En het stonk daar zo verschrikkelijk dat ik na 10 minuten het huis heb verlaten en je snapt het…. het is niks geworden met dat huis. We zijn moe, korte nachten, slecht slapen, piekeren…gaan we ons huis snel verkopen…. krijgen we er wel genoeg voor om het nieuwe huis te kunnen betalen……. hebben we in het nieuwe huis wel genoeg ruimte voor de spullen…. of moet er nog meer weg. Help. Ja, zo kun je elkaar goed gek maken. En helpt het…. NEE!!!! Dus stoppen hiermee. Gewoon doorgaan en afleiding zoeken. Gezellig met familie en vrienden avondjes organiseren, kletsen, spelletjes doen en een wijntje tegen dat af en toe gekke gevoel in de maag. Op medische indicatie aan de drank. Wie wil dat nou niet. Legaal rode en witte wijn, bier en andere alcoholische versnaperingen, met wat erbij. Dus de weegschaal kan ook ingepakt want de kilo’s vliegen er aan. Maar goed, straks barst ik uit mijn kleren, kunnen die voor de verhuizing ook nog naar de kringloop en schaf ik in het nieuwe huis een compleet andere, lees ruimere, garderobe aan. Scheelt weer heel veel verhuisdozen. Maar over tot de orde van de dag, er zijn ook nog andere dingen in het leven dan de verkoop van je woning. Oh ja?? JA!! Mijn moeder is vandaag jarig en is 91 geworden. Ze zit in een aanleunwoning bij een verzorgingstehuis. En ik weet niet of je de serie over het Geheime leven van Hendrik Groen volgt? En ja, dat klopt best wel. Soms ook nog wel wat erger. Ze worden allemaal wat doof. Daarom praten ze hard en zeggen dingen over elkaar die niet altijd even vriendelijke zijn. Gelukkig is het onderwerp van gesprek ook wat dovig en verstaat de helft – gelukkig - niet. Voor degenen die niets aan hun oren mankeren is dit natuurlijk erg grappig. Het is natuurlijk ook hilarisch om met je oude moeder naar de KNO arts te gaan, naar de wachtkamer te rijden en haar op luide toon te horen zeggen dat er wel erg veel oude mensen zitten terwijl zij de gemiddelde leeftijd behoorlijk omhoog haalt en dat terwijl de helft van de aanwezigen onder de tien is. Ook valt het me op dat het eten heel belangrijk is in het leven van ouden mensen. Want o wee, als je vlak voor etenstijd komt, lees elf uur, dan word je vriendelijke doch dringend verzocht om na een half uur te vertrekken want er moet gegeten worden. Alsof er twaalf uur geen eten meer is. Er is genoeg voor iedereen. Maar ja, wie weet wat ik doe als ik boven de tachtig ben. Maar goed, het is lunchtijd. Ga nog even langs de bakker om wat lekkers.