De spanning loopt op. We worden wat snauwerig naar elkaar, mijn partner en ik. Ruim je rommel nou op, maak na gebruik alles schoon en het moet ook steeds lekker ruiken in huis. Geur is zo belangrijk. Ik heb ooit een erg leuk huis in Harlingen niet gekocht omdat de eigenaren, voorafgaande aan de bezichtiging, een gerecht met kool hadden gemaakt. En het stonk daar zo verschrikkelijk dat ik na 10 minuten het huis heb verlaten en je snapt het…. het is niks geworden met dat huis. We zijn moe, korte nachten, slecht slapen, piekeren…gaan we ons huis snel verkopen…. krijgen we er wel genoeg voor om het nieuwe huis te kunnen betalen……. hebben we in het nieuwe huis wel genoeg ruimte voor de spullen…. of moet er nog meer weg. Help. Ja, zo kun je elkaar goed gek maken. En helpt het…. NEE!!!! Dus stoppen hiermee. Gewoon doorgaan en afleiding zoeken. Gezellig met familie en vrienden avondjes organiseren, kletsen, spelletjes doen en een wijntje tegen dat af en toe gekke gevoel in de maag. Op medische indicatie aan de drank. Wie wil dat nou niet. Legaal rode en witte wijn, bier en andere alcoholische versnaperingen, met wat erbij. Dus de weegschaal kan ook ingepakt want de kilo’s vliegen er aan. Maar goed, straks barst ik uit mijn kleren, kunnen die voor de verhuizing ook nog naar de kringloop en schaf ik in het nieuwe huis een compleet andere, lees ruimere, garderobe aan. Scheelt weer heel veel verhuisdozen. Maar over tot de orde van de dag, er zijn ook nog andere dingen in het leven dan de verkoop van je woning. Oh ja?? JA!! Mijn moeder is vandaag jarig en is 91 geworden. Ze zit in een aanleunwoning bij een verzorgingstehuis. En ik weet niet of je de serie over het Geheime leven van Hendrik Groen volgt? En ja, dat klopt best wel. Soms ook nog wel wat erger. Ze worden allemaal wat doof. Daarom praten ze hard en zeggen dingen over elkaar die niet altijd even vriendelijke zijn. Gelukkig is het onderwerp van gesprek ook wat dovig en verstaat de helft – gelukkig - niet. Voor degenen die niets aan hun oren mankeren is dit natuurlijk erg grappig. Het is natuurlijk ook hilarisch om met je oude moeder naar de KNO arts te gaan, naar de wachtkamer te rijden en haar op luide toon te horen zeggen dat er wel erg veel oude mensen zitten terwijl zij de gemiddelde leeftijd behoorlijk omhoog haalt en dat terwijl de helft van de aanwezigen onder de tien is. Ook valt het me op dat het eten heel belangrijk is in het leven van ouden mensen. Want o wee, als je vlak voor etenstijd komt, lees elf uur, dan word je vriendelijke doch dringend verzocht om na een half uur te vertrekken want er moet gegeten worden. Alsof er twaalf uur geen eten meer is. Er is genoeg voor iedereen. Maar ja, wie weet wat ik doe als ik boven de tachtig ben. Maar goed, het is lunchtijd. Ga nog even langs de bakker om wat lekkers.